Om å få ting "på hjernen"

Du har nok merka det du óg, at du ein dag går rondt og nynne på ein sang som du ikkje heilt fatte koffår du nynne på. Og ofte e det ein sang som du nærmast HATE. Det e utrolig irriterande, men årsaken e ofte at du ubevisst har hørt sangen f. eks. på bussen, i bilen eller på radioen rett før du forlate heimen på vei te ditt daglige virke. Men det finns verre ting...

I det versta snøkaoset forrige torsdag satt eg hjemma, med lønn forøvrig, og såg på TV. Eg huske ikkje ka eg såg, men det e egentligt irrelevant. For mens eg satt der kom det plutseligt sigande inn i håve (hodet; red.anm) to ord: Pontoppidans rike! KEM I ALL VERDEN E PONTOPPIDAN?

Ok, eg har hørt om Pontoppidan. Han blei vel nevnt ein gang mens eg seig rondt i gangane på Ansgar, men det begynne å bli någen år siden nå. Men eg har ikkje hørt någe fra han eller om han de siste årå. Garantert. Så plutseligt så komme dette riket hans opp i håve.

Ka e det då som e verre med dette enn det med sanger? Enkelt. Sangane har du på hjernen som oftast ein dag, kanskje to. Dette riket deriomt, har eg nå gått og tenkt på i over ei uga. Det begynne å avta nå, så eg satse på at eg i løpet av ei uga har blitt kvitt heila greiå... håbe eg... Eg meine bestemt at eg e ganske normal, og ikkje begynne å bli gal, men eg begynne og lure nå...

Har du tanker om temaet så ville eg satt pris på om du la inn ein kommentar.

Med kjærlighet,

El Quastro

renew orleans
Belarus